Μαντουράι

(Madurai). Πόλη (1.194.665 κάτ. το 2001) της Ινδίας στο κρατίδιο Ταμίλ Ναντού, πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας (3.498 τ. χλμ., 2.562.279 κάτ.). Βρίσκεται στις εκβολές του ποταμού Bαϊγκάι, στη νοτιοανατολική παράκτια πεδιάδα του Nτεκάν, 400 χλμ. ΝΔ του Mαδράς. Η οικονομία της στηρίζεται στην παραγωγή και κατεργασία βαμβακιού και μεταξιού. Η πόλη αναφέρεται από τον 5ο αι. π.Χ. και απέκτησε σύντομα ιερό χαρακτήρα. Υπήρξε πρωτεύουσα των Πάντγια και, όπως όλη η ευρύτερη περιοχή, βρέθηκε υπό την κυριαρχία των Kόλα από το 920 μ.Χ. έως τα μέσα του 12ου αι. Το 1310 λεηλατήθηκε από τα μουσουλμανικά στρατεύματα του Mαλίκ Kαφούρ και το 1327 υποτάχθηκε στον Mουχάματ Tουγλάκ. Παρέμεινε μουσουλμανική επί μισό αιώνα και το 1378 εισήλθε στην ινδουιστική σφαίρα με την κατάκτηση των Bιτζλαγιαναγκάρ. Το 1801 αποτέλεσε κτήση της αγγλικής Εταιρείας των Ανατολικών Ινδιών. Η πόλη είναι έδρα πανεπιστημίου από το 1966 και λόγω του θρησκευτικού χαρακτήρα της περιλαμβάνει πολλά αξιοθέατα, όπως το ναϊκό συγκρότημα Μινάκσι (14ος-18ος αι.).